Stanowiska UECBV w sprawie wprowadzenia rozporządzenia (WE) nr 1169/2011 dot. obowiązkowego oznaczania pochodzenia nieprzetworzonej wieprzowiny, mięsa owczego i koziego.
Kontekst
Rozporządzenie (WE) nr 1169/2011 nakłada obowiązek wskazania kraju pochodzenia lub miejsca pochodzenia nieprzetworzonego mięsa wieprzowego, drobiowego, owczego i koziego, począwszy od 13 grudnia 2014 roku. Komisja Europejska przyjmie akt wykonawczy najpóźniej 13 grudnia 2013 roku.
Na początku zostaną przeanalizowane zostaną koszty i wpływ na sytuację branży mięsnej. Pierwszy dokument roboczy powstanie w lipcu 2013. Oznacza to, że opcje zostaną rozważone w czerwcu br.
B. Opcje oznaczania pochodzenia
Trzy opcje zostały uwzględnione w ocenie wpływu na branżę mięsną:
1) model EU / NON EU- jest to prosty model.
W tym modelu kryterium jest miejsce chowu na krótko przed ubojem. Jeśli hodowla ma miejsce na terytorium UE, pochodzenie mięsa uzyskane z tego zwierzęcia oznaczone jest jako ,,EU”. Jeśli hodowla ma miejsce poza UE, pochodzenia mięsa (mięso importowane lub uzyskane z importowanego zwierzęcia) oznaczone jest „NON EU”.
2) Oznaczenie kraju pochodzenia: chów i / lub ubój.
Jest to model pośredni, w którym brane są pod uwagę dwie podopcje:
2.1. Pochodzenie = państwo członkowskie lub kraj, w którym zwierzę było hodowane przez tzw. okres minimalny.
2.2. Pochodzenie = państwo członkowskie lub kraj, w którym zwierze było hodowane przez okres minimalny, a potem ubite.
Minimalny okres musi być ustalony.
Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93ustala, jako okres minimalny:
-2 miesiące dla świń,
-2 miesięcy w przypadku owiec i kóz,
-3 miesiące dla bydła,
-3 miesiące dla koni.
Jeśli minimalny okres hodowli nie zostanie spełniony, zastosowanie ma opcja 1 (UE / spoza UE).
3) Oznaczanie kraju pochodzenia – Model wołowy
Trzy kryteria są brane pod uwagę:
-narodziny,
-hodowla,
-ubój.
3.1. Jeśli owe trzy przypadki mają miejsce w różnych krajach, na etykiecie należy wskazać:
– Państwo członkowskie / kraj urodzenia,
– Państwo członkowskie / kraj hodowli,
– Państwo członkowskie / kraj uboju.
3.2. Jeśli trzy przypadki dotyczą jednego kraju, etykieta powinna wskazywać:
– pochodzenie: nazwa państwa członkowskiego UE/ innego kraju
Oznaczenie „UE / spoza UE” nie jest dozwolone. Jednakże kraj trzeci może, w drodze odstępstwa, wskazywać na wołowinę „spoza UE”.
C. Pozycja UECBV
Biorąc pod uwagę:
– ochronę jednolitego rynku,
– doświadczenie modelu wołowiny,
– koszty różnych opcji i wpływ na konkurencyjność produktu,
– ryzyko nadużywania modelu,
UECBV:
-opowiada się za ujednoliconym systemem dla mięsa wieprzowego, baraniego i koziego;
-sprzeciwia się zdecydowanie modelowi wołowiny;
-rekomenduje: obowiązkowe wskazanie miejsca pochodzenia, zdefiniowane jako miejsce:
A) hodowli przez minimalny okres dwóch miesięcy i
B) uboju;
&elastyczność w odniesieniu do wielkości miejsca. Sektor spożywczy powinien mieć możliwość wyboru między dwiema opcjami:
A) albo UE / spoza UE
B) lub „Państwa Członkowskiego / Państwo.
Wybór sektora spożywczego będzie zależał od różnych czynników, między innymi:
-specyfikacji handlowej,
– oczekiwań konsumenta końcowego,
– złożoności kwestii produkcyjnych(mięso mielone i podroby).