Podsumowanie
Systemy identyfikacji i śledzenia pochodzenia stają się coraz ważniejszym narzędziem w handlu międzynarodowym. Brak odpowiedniego systemu identyfikacji i śledzenia może spowodować utratę dostępu do niektórych rynków, a tym samym konkurencyjności . Wymogi przywozowe identyfikacji i śledzenia pochodzenia zwierząt nie powinny być postrzegane przez kraje wywozu jako bariera handlowa , ale jako sposób na ulepszenie swoich krajowych systemów produkcji mięsa i uczynienie ich bardziej konkurencyjnymi na arenie międzynarodowej. ICAR i ISO powinny odgrywać ważną rolę w AI w odniesieniu do standardów technicznych i wytycznych dla identyfikatorów (w tym elektronicznych), włączając produkcję, zaopatrzenie i dystrybucję. Rozwój i umacnianie wytycznych, procedur i zaleceń dla AI i śledzenia pomoże zapobiec wykorzystywaniu tych norm jako międzynarodowych barier handlowych. WTO , OIE , FAO i ICAR ( dla identyfikacji zwierząt ) powinny grać tutaj kluczowe role w ułatwianiu handlu międzynarodowego, w tym poprzez ustanowienie i promowanie korzystania z mechanizmów i narzędzi do rozwiązywania sporów między partnerami handlowymi.
Identyfikacja i śledzenie pochodzenia zwierząt stale przystosowują się do postępu technicznego. UE bada systemy oparte na identyfikacji radiowej (RFID). Identyfikacja elektroniczna zapewnia m.in. szybszy i bardziej dokładny odczyt indywidualnych kodów zwierząt, oszczędność kosztów pracy fizycznej- odczytywania , ale jednocześnie zwiększa koszty zakupu sprzętu. Wniosek legislacyjny w celu wprowadzenia EID jako oficjalnego sposobu identyfikacji bydła w Unii Europejskiej jest obecnie przedmiotem dyskusji w Parlamencie Europejskim i Radzie Europy. EID w bydle przyniesie uproszczenie pracy ręcznej , jak również szybsze i bardziej dokładne odczytywanie niż klasyczne kolczyki, złagodzi procedury zgłaszania przemieszczania zwierząt do centralnej bazy danych, a tym samym zapewni lepszą i szybszą identyfikowalność zainfekowanych zwierząt i / lub zainfekowanego pożywienia. Wstępne rozważania sugerują, że informacje na temat pochodzenia zwierząt mogą zostać rozszerzone na produkty żywnościowe pochodzące od świń, owiec, kóz i innych hodowlanych zwierzą. Może to spowodować, że istniejące systemy identyfikacji zwierząt i śledzenia zostaną w razie potrzeby zmienione i udoskonalone.
Systemy Identyfikacji a rozwój rynku mięsa
Międzynarodowy handel produktami żywnościowymi szybko się zmienia , a bariery celne nie stanowią już ważnego czynnika dostępu do rynku. Bariery pozataryfowe (NTB – Non–tariff barriers) pojawiły się w ostatnich latach jako główne narzędzie międzynarodowego obrotu produktami rolno-spożywczymi . Wśród NTB standardy sanitarne i fitosanitarne (SPS) i związane z nimi protokoły identyfikacji i śledzenia pochodzenia zwierząt odgrywają wiodącą rolę w handlu międzynarodowym żywnością.
Systemy identyfikacji i śledzenia pochodzenia zwierząt stały się istotną częścią podstawowej unijnej infrastruktury do zarządzania nie tylko zdrowiem ludzi i zwierząt , ale także informacją dla konsumentów Unii Europejskiej, funkcjonowaniem jednolitego rynku, zarządzania kryzysowego i zapobiegania nadużyciom finansowym .
Najpoważniejsze choroby zwierząt ( i związane z nimi programy identyfikacji i śledzenia pochodzenia zwierząt) mogą mieć istotny wpływ na handel międzynarodowy . Programy identyfikacji zwierząt zdolne do dostarczenia informacji o pochodzeniu zwierząt, weryfikacji wieku stają się potencjalnym wymogiem przy uzyskiwaniu dostępu do międzynarodowych rynków wołowiny, czy wieprzowiny. Z tego powodu w wielu krajach na całym świecie wprowadzone zostały systemy identyfikacji zwierząt i
programy śledzenia pochodzenia.
Jednak wymogi importowe dotyczące identyfikacji i śledzenia pochodzenia zwierząt nie powinny być postrzegane przez kraje eksportujące jako kwestia handlowa, ale jako sposób na wzmocnienie siły krajowych systemów produkcji żywności i uczynienia ich bardziej konkurencyjnymi na arenie międzynarodowej. Identyfikacji zwierząt oraz
wymogi monitorowania są ważne dla obecnych i przyszłych negocjacji dwustronnych.
Kraje, które mają dobrze rozwinięte obowiązkowe programy identyfikacji oraz śledzenia pochodzenia zwierząt powinny być nie tylko lepiej przygotowane do zapobiegania i kontroli chorób zwierząt , ale również korzystać z przewagi komparatywnej w zakresie wywozu w porównaniu do krajów bez takich systemów . Brak odpowiedniego systemu identyfikacji i śledzenia może spowodować utratę konkurencyjności i dostępu do niektórych rynków. Mimo, że istnieją różnice między krajami jak chodzi o funkcjonujące systemy identyfikacji i śledzenia, a nawet w obrębie jednego kraju są systemy odmienne dla różnych gatunków, motywem przewodnim jest śledzenie pochodzenia ć od gospodarstwa do sprzedaży detalicznej. Ten standard staje się międzynarodowym wymogiem ochrony człowieka i zdrowia zwierząt, a także zapewnienia sobie zaufania konsumentów.
Identyfikacja i śledzenie pochodzenia bydła w UE
Rozwój identyfikacji zwierząt i programów śledzenia w UE jest ściśle powiązany z
pojawieniem się gąbczastej encefalopatii bydła (BSE). BSE jest chorobą atakującą mózg i ośrodkowy układ nerwowy dorosłego bydła. Po raz pierwszy został zdiagnozowany w 1986 roku Wlk. Brytania, następnie w innych państwach członkowskie UE , a potem w kilku krajach trzecich. Jako że nie ma testu in vivo na wczesne wykrywanie BSE , zwalczanie BSE polega na wydajnym systemie Identyfikacji Zwierząt (AI). W świetle kryzysu BSE (1997), Komisja Europejska opracowała zasady mające na celu wzmocnienie indywidualnej identyfikacji i śledzenia pochodzenia bydła. Niektóre z tych zasad polegały na monitorowaniu za pośrednictwem szybkiego testowania wszystkich zwierząt poddanych ubojowi powyżej pewnego wieku i potrzebie pełnej śledzenia pochodzenia mięsa wołowego („od pola do stołu”). Te dwie zasady postępowania zmuszały system do dostarczenia informacje na temat pochodzenia zwierzęcia i do weryfikacji wieku. Identyfikacja sama nie zapewnia ustalenia pochodzenia.
Śledzenie pochodzenia jest zapewniane w UE przez system będący w stanie działać jako system śledzenia bydła w czasie rzeczywistym, pozwalający śledzić wszystkie ruchy indywidualnych osobników od „narodzin do uboju”. W dodatku, śledzenie pochodzenia zostało rozszerzone na poszczególnych części wołowiny, co odzwierciedlone jest odbija na etykiecie w punkcie detalicznym.
System UE jest w stanie zapewnić tożsamość każdego osobnika bydła, wobec którego istnieje podejrzenie, że kontaktował się lub przez pewien czas przebywał w tym samym gospodarstwie z pozytywnym osobnikiem. Co więcej, system UE jest w stanie prześledzić genealogię zwierząt. Jest to istotne w celu przeprowadzenia identyfikacji , izolacji i uboju (zniszczenia) zwierząt z potencjalnym ryzykiem kontaktu z pozytywnymi przypadkami.
Rozporządzenie (WE ) nr 1760/2000 ustanawia system oparty na indywidualnym śledzeniu pochodzenia bydła przy zastosowaniu czterech zasadniczych elementów: indywidualnej identyfikacji zwierząt za pomocą dwóch kolczyków, rejestracji zwierząt w rejestrze gospodarstwa w każdym gospodarstwie (np. rolne , rynek , rzeźnia), indywidualny paszport dla każdego zwierzęcia, zawierający dane o wszystkich ruchach i raportowanie wszystkich ruchów do skomputeryzowanej bazy danych ( zarządzana przez właściwy organ każdego państwa członkowskiego UE ), która jest w stanie
szybko wyśledzić i zidentyfikować zwierzę w stadzie w przypadku choroby. Państwa członkowskie ustanowiły komputerowe bazy danych, w których informacje mają być zapisane w formie elektronicznej. Rola bazy danych ma kluczowe znaczenie , gdyż muszą one być w stanie dostarczyć, w każdym czasie, listę numerów identyfikacyjnych dla wszystkich sztuk bydła obecnych w gospodarstwie, a także wykaz wszystkich zmian gospodarstw dla każdej sztuki, poczynając od gospodarstwa urodzenia aż do gospodarstwa przywozu. Końcowym testem skutecznego systemu jest skomputeryzowana krajowa baza danych dla bydła. Jednak odpowiedzialność za dostarczenie niezbędnych informacji ponoszą posiadacze zwierząt.
Ponadto, dla wiarygodności każdego systemu etykietowania wiarygodny i kompleksowy system identyfikacji i śledzenia jest warunkiem wstępnym. W celu rozszerzenia możliwości śledzenia na poszczególnych elementy wołowiny, legislacja UE zawarła specjalne przepisy w rozporządzeniu (WE) nr 1760/2000, które wymagają numeru referencyjnego, pozwalającego na prześledzenie pochodzenie aż do gospodarstwa urodzenia, a także zapewnienia dokładnych informacji o pochodzenie wołowiny. Każdemu elementowi wołowiny znalezionemu w supermarkecie musi towarzyszyć informacja wskazująca na miejsce urodzenia, hodowli i uboju zwierzęcia.
Śledzenia pochodzenia implikuje koszty, dlatego konieczne jest , żeby systemy identyfikacji i śledzenia pochodzenia były adekwatne do celów, które chce się osiągnąć.
Rodzaj wdrożonego systemu identyfikacji i śledzenia pochodzenia będzie zależeć głównie od zamierzonego celu (np. zdrowie zwierząt , bezpieczeństwo żywności , dostęp do rynku) i od gatunku zwierząt. Jako generalną regułę można uznać, że system śledzenie pochodzenia generuje mniejsze koszty i jest łatwiejszy do wdrożenia, jeżeli jest ustawiony dla partii (grupy zwierząt), a nie indywidualnych osobników . Zgodnie z ogólną, wyznawaną do tej pory zasadą, śledzenie pochodzenia bydła jest bardziej skomplikowane niż w przypadku innych gatunków zwierząt (np. świń), ze względu na systemy produkcyjne i handlowe istniejących w sektorze. Kiedy świnie są produkowane i poddawane obrotowi w dużych grupach, które mają tendencję do pozostania razem w całym cyklu produkcji, specyfika systemów produkcyjnych bydła pociąga za sobą znaczne wymieszanie osobników z różnych źródeł. Ponadto, weryfikacja wieku , który jest ważnym czynnikiem w handlu wołowiną ( inaczej niż dla świń) wymaga indywidualnej identyfikacji zwierząt , ponieważ zwierzęta są często sortowane i przegrupowywane w ramach normalnej praktyki produkcyjnej.
Inną kwestią, którą należy rozważyć jest to, czy systemy te powinny być obowiązkowe, czy dobrowolne. Główni eksporterzy wołowiny mają często obowiązkowe systemy śledzenia pochodzenia zwierząt. Mniejszość wprowadza dobrowolne systemy. Dodatkowo, rejestracja ruchów jest powszechna wśród krajów z obowiązkowymi systemami śledzenia. Traceability, czyli śledzenie pochodzenia, a także identyfikacja są w doskonalszym stopniu osiągane dzięki zastosowanie elektronicznej identyfikacji (EID), np. w Australia i Kanadzie.
W UE, głównym celem tego wyszukanego systemu indywidualnej identyfikacji zwierząt (AI) i śledzenia pochodzenia (AT) było przywrócenie zaufania konsumentów do wołowiny i produktów z wołowiny dzięki przejrzystości, pełnej identyfikowalności bydła i produktów spożywczych. Zdrowie ludzkie jest ważnym celem i konsumenci w UE muszą być zapewnieni, że produkty spożywcze mogą być natychmiast znalezione w łańcuchu żywnościowym i wycofane z rynku w przypadku zaistnienia problemu dla zdrowia publicznego (np. kryzys dioksynowy). Innymi głównymi celami były zlokalizowanie zwierząt do celów weterynaryjnych (kluczowe znaczenie dla zwalczania chorób zakaźnych), zarządzanie kryzysem i zapobieganie oszustwom. Istnieje dodatkowy cel, który jest charakterystyczny dla UE: funkcjonowanie jednolitego rynku. System AI i AT w UE powinny zapewnić wolne (i bezpieczne) przemieszczanie żywych zwierząt i wprowadzanie do obrotu produktów pochodzenia zwierzęcego w ramach EU 27. Od czterech do pięciu milionów bydła jest przedmiotem handlu wewnątrz UE każdego roku i liczba ta ma tendencję wzrostową. Z widokami na osiągnięcie tych celów, dziś można uznać, że system odniósł sukces. W rzeczywistości, nie tylko BSE została wzięta pod kontrolę i prawie wytępiona w UE, zaś zaufanie konsumentów ponownie odbudowane, ale jego przydatność wykazano również do zwalczania kilku innych chorób zakaźnych (np. choroby niebieskiego języka, pryszczycy) oraz do zapewnienia identyfikowalności produktów spożywczych z wołowiny.
Identyfikacja zwierząt, identyfikowalność i handel międzynarodowy
Ryzyko występowania BSE, w oparciu o dane OIE (a więc AI i AT) jest ważną kwestią jeśli chodzi o dostęp do rynku w handlu międzynarodowym nie tylko mięsa, ale także innych produktów pochodnych bydła (np.: nabiału, mączki mięsno-kostnej, skór, kosmetyków, itp. ..). Systemy identyfikacji zwierząt „stają się warunkiem wstępnym dla handlu międzynarodowego”, ponieważ ułatwiają programy weryfikacji źródła i wieku. Opóźnianie przyjęcia programów śledzenia może zmniejszyć dostęp do poszczególnych rynków międzynarodowych, a zarazem zwiększyć koszty dla hodowców zwierząt. Dlatego wiele krajów wdrożyło identyfikację zwierząt oraz systemy identyfikowalności. Systemy różnią się charakterystyką, protokołami, technologią, implementacją, dogłębnością, zakresem i precyzją. Badania pokazują, że systemy śledzenia zwierząt stają się powszechne na całym świecie nie tylko w UE, ale także w ponad 18 krajach (w tym 8 największych obecnie światowych eksporterów wołowiny).
Trudno jest ocenić pełen wpływ systemów identyfikowalności zwierząt i mięsa na handel międzynarodowy oraz obliczyć jego korzyści. Jednak ich obecność może ułatwić eksport na niektóre rynki, a brak może eksport ograniczyć lub zablokować. Jego obecność może przyczynić się do szybszego uchylenia tymczasowych ograniczeń.
UE jest nie tylko importerem wołowiny. Unijny eksport wołowiny do krajów trzecich wynosi między 170 a 220 milionów ton rocznie. Udział UE w światowym eksporcie wołowiny (i innych produktów pochodzących od bydła) spadł dramatycznie w następstwie pierwszych przypadków BSE w 1989 roku. Większość partnerów handlowych UE nałożyła zakazy lub ograniczenia w przywozie wołowiny i produktów wołowych w latach dziewięćdziesiątych. Od tego czasu odbudowywanie eksportu UE jest powolne, choć wiele z tych ograniczeń zostało ostatecznie zniesionych przez głównych partnerów handlowych. Czynnikiem decydującym było wdrożenie odpowiedniego systemu identyfikowalności bydła w UE (od gospodarstwa
do stołu). UE była w stanie przedstawić swoim partnerom handlowym jeden z najbardziej na świecie rozwiniętych systemów identyfikacji i śledzenia pochodzenia bydła, częściowo dzięki doświadczeniom zdobytym w zwalczaniu BSE i innych chorób zwierzęcych. Unijny system identyfikacji bydła i śledzenia pochodzenia miał kluczowe znaczenie dla przywrócenia zaufania naszych partnerów biznesowych w zakresie bezpieczeństwa żywności i zdrowia zwierząt. Jednak do dziś niektóre państwa trzecie utrzymują ograniczenia na import z UE, niezależnie od zalecenia zawartego w Kodeksie Zdrowia Zwierząt Lądowych OIE.
Jest zasadą, że systemy identyfikacji są bardziej rozwinięte w krajach importujących niż w eksportujących. Z punktu widzenia handlowego, wymagania największych importerów są najważniejsze, ponieważ ustanawiają oni minimalne standardy, które eksporterzy będą musieli spełniać dla uzyskania dostępu do ich rynków. Oznacza to, że główni importerzy z systemami identyfikacji i śledzenia mogą ustanowić podobne lub równoważne normy zgodne z zasadami WTO , które zapewniają dostęp do ich rynku. Każdy kraj nakłada swój własny system oparty na konkretnych celach, podczas gdy sam stosuje inny system.
Systemy identyfikowalności stosowane przez główne kraje importujące wołowinę reagują zazwyczaj stosownie do potrzeb, jak np. w przypadku kontroli chorób zwierząt czy zapewnienia bezpieczeństwa żywności (np. w UE, Japonii, Korei), natomiast systemy śledzenia stosowane przez głównych eksporterów wołowiny mogą reagować na różne potrzeby, takie jak zwiększanie dostępu do rynku lub, w mniejszym stopniu, bezpieczeństwo żywności i zdrowie zwierząt (głównie walka z pryszczycą – Brazylia, Argentyna i gruźlicą –
Nowa Zelandia). Konsumenci na rynkach europejskich i azjatyckich coraz częściej wymagają protokołów identyfikowalności. Dostęp do tych rynków będzie zależeć od wykazu indywidualnej identyfikacji zwierząt.
System UE wpłynął na wykształcenie się w niektórych rozwijających się krajach trzecich systemów identyfikowalności dla czerwonego mięsa. Jednak UE nie jest jedynym głównym importerem wymagającym identyfikowalności.
Kraje importujące również wymagają podobnych lub nawet wyższych standardów niż UE. Kraje azjatyckie (Japonia, Korea i Hong-Kong) pytają o weryfikację pochodzenia zwierząt i ich wieku. Dla wielu krajów importujących, informacja „miejsce wysyłki” nie musi koniecznie oznaczać źródła lub pochodzenia zwierzęcia, nie wystarczy do identyfikacji i nie musi być przyjęte jako dokumentacja wskazująca na pochodzenie. W zakresie wymogów dotyczących możliwości śledzenia i etykietowania, konsumenci głównych krajów importujących (np. Japonia, Korea) mogą szybko uzyskać dostęp do informacji o tym, gdzie zwierzę zostało wyhodowane, o jego płci, rasie, do daty urodzenia, miejsca, gdzie zwierzę żyło przez cały okres hodowli, a także miejsce uboju, wprowadzając unikalny 10-cyfrowy numer indywidualnego kodu identyfikacyjnego zwierząt umieszczony na etykiecie opakowania.
Standardy identyfikowalności uzgodnione z krajami trzecimi nie są ograniczone do perspektywy BSE, jako że niektórzy z głównych partnerów handlowych UE cieszą się optymalnym stanem zdrowia BSE. Perspektywa regionalizacji, stosowana w związku z chorobami zwierząt, takimi jak pryszczyca, musi być również brana pod uwagę. Regionalizacja jest nie tylko narzędziem kontroli choroby, ale również narzędziem ułatwiającym handel. Taka polityka pozwala na kontynuację obrotów handlowych na rynku europejskim, szczególnie z krajów rozwijających się lub wschodzących gospodarek, niezależnie od obecności chorób zwierząt na ich terytorium. Regionalizowanie kraju pociąga za sobą fakt, że systemy identyfikacji i śledzenia są w stanie zagwarantować pochodzenie z obszarów bezpiecznych, z których produkty spożywcze mają być eksportowane. UE była jednym z najbardziej pro-aktywnych podmiotów w promowaniu regionalizacji na poziomie międzynarodowym i zapewniła regionalizację dużej liczbie partnerów handlowych z istotnymi chorobami zwierzęcymi. Oczywistym przykładem jest polityka niektórych krajów Ameryki Południowej, wzorem UE w zakresie pryszczycy.
Z innymi partnerami handlowymi UE promuje politykę regionalizacji dla innych chorób zwierzęcych, takich jak klasyczny pomór świń, rzekomy pomór drobiu i ptasia grypa. Niestety, tylko kilku z tych partnerów handlowych przyjęło regionalizację dla eksportu z UE, pomimo stosowania systemów identyfikacji i śledzenia pochodzenia.
Międzynarodowe standardy.
Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) opublikowała w swoim Kodeksie Zdrowia Zwierząt Lądowych ogólne zasady identyfikacji i śledzenia pochodzenia w zapobieganiu i kontroli chorób. Kodeks ów uznaje, że identyfikacja zwierząt i śledzenie ich pochodzenia są narzędziami do kontroli zdrowia zwierząt (w tym chorób odzwierzęcych), bezpieczeństwa żywności i istnieje silny związek między identyfikacją zwierząt i śledzeniem pochodzenia zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego. ” OIE zaleca, żeby identyfikacja zwierząt, migracje zwierząt i zmiany w liczbie zakładów hodowlanych lub zwierząt gospodarskich były zgłaszane do organu centralnego. Istotnym elementem handlu bydłem i mięsem jest uwarunkowanie go certyfikacją stanu zdrowia zwierząt. Ma to na celu zmniejszyć prawdopodobieństwo przenoszenia chorób poprzez mięso lub podczas handlu zwierząt. Identyfikacja zwierząt i śledzenie migracji umożliwia certyfikację zdrowia zwierząt.
Kodeksu Praktyki Higienicznej dla Mięsa Komisji Kodeksu Żywnościowego (Codex Alimentarius Commission) wskazuje, że zasady higieny mięsa wymagają identyfikacji zwierząt, która „umożliwia prześledzenie wstecz do miejsca pochodzenia, w możliwym zakresie, aby umożliwić w miarę potrzeby dochodzenie regulacyjne”. Kodeks podkreśla znaczenie identyfikacji zwierząt lub identyfikacji grupowej umożliwiającej śledzenie od ubojni i zakładów rozbiorowych do miejsca pochodzenia. Celem Kodeksu jest opracowanie przepisów higieny mięsa od systemów produkcji trzody aż po sprzedaż detaliczną. FAO (2004) opublikował Dobre Praktyki dla Przemysłu Mięsnego w formie przewodnika we wdrażaniu rosnących standardów jakości i bezpieczeństwa w zakresie handlu. Dokument wymienia identyfikację zwierząt i mechanizmy systemu identyfikowalności jako nowy standard, który staje się normą w zakresie zarządzania zdrowiem zwierząt i bezpieczeństwa dla konsumentów.
ISO-ICAR: Więcej technicznych norm i wytycznych dla identyfikatorów (w tym elektronicznych) ustanowiły Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjną (ISO) i Międzynarodowa Komisja ds. Rejestracji Zwierząt (ICAR). Normy ISO 11784 i 11785 zapewniają zgodność identyfikatorów elektronicznych oraz czytników, a ISO 24631 określa procedury badań zgodności i wydajności identyfikatorów elektronicznych i czytników. Od 1995 ICAR ustanowiła i na bieżąco aktualizuje swoje wytyczne dotyczące identyfikacji zwierząt, metod, zapisu wyników i oceny genetycznej, w szczególności w sektorze bydła. Zostały również opublikowane normy jakości dla tradycyjnych plastikowych kolczyków.
Światowa Organizacja Handlu (WTO): środki SPS (sanitarno-epidemiologiczne) są z definicji środkami stosowanymi w celu ochrony życia i zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, przed pewnymi zagrożeniami SPS na terytorium kraju importującego. Jako taka identyfikowalność nie jest wymieniona w porozumieniu dot. SPS . Decydującym elementem jest tutaj cel „stosowania adekwatnych środków” – jeśli system identyfikacji został zastosowany do jednego z wymienionych celów, lub przeciwko któremukolwiek z tych rodzajów ryzyka, to może oczywiście być traktowany jako środek SPS. Innym ważnym aspektem jest zasada Równoważności. Równoważność jest narzędziem ułatwiającym handel, które mówi, że jeśli państwo wywozu jest w stanie wykazać , że środki, które stosuje w eksporcie zapewniają równoważny poziom ochrony zdrowia, co w kraju importującym, to oczekuje się, że kraj importujący zastosuje normy i metody kraju eksportującego. To pokazuje, że jeśli dany kraj stosuje system identyfikowalności zwierząt dla krajowego sektora produkcji zwierzęcej w celu ochrony zdrowia zwierząt i ludzi, może również wnosić o te same standardy dla przywozu, jeżeli ma odpowiednie uzasadnienie. Generalnie, w handlu międzynarodowym kraje importujące mogą narzucić swoje normy na kraje , z których importują, w zakresie przepisów WTO. Wymagania te nie powinny przekraczać norm lokalnych/krajowych. Kraj przywozu nie powinien wymagać od kraju wywozu wyższych standardów niż te, które stosuje się w produkcji lokalnej/krajowej. UE nie oczekuje, żeby partnerzy handlowi replikowali unijne systemy AI i identyfikowalności, ale oczekuje co najmniej kilku równoważnych norm minimalnych, będących w stanie dać gwarancje, których potrzebuje. Osiąganie tych minimalnych standardów zaowocowało obstrukcjami w handlu z niektórymi partnerami handlowymi. W celu rozwiązania tych barier handlowych, UE udzieliła pomocy technicznej (przede wszystkim w ramach obowiązków określonych w artykule 9 Umowy SPS) poprzez zapewnienie infrastruktury i organizacji międzynarodowych seminariów mających na celu lepsze wyjaśnienie unijnych systemów AI i śledzenia pochodzenia i poprawy warunków dostępu do rynku.