Spotkanie ministrów rolnictwa UE- poniedziałek 24 marzec 2014
A. Główne wyniki posiedzenia Rady
Promocja produktów rolnych
Ministrowie przeprowadzili debatę na temat nowej polityki działań promocyjnych dotyczących produktów rolnych na rynku wewnętrznym i w krajach trzecich. Większość państw członkowskich zgodziła się na kompromisową propozycję przedstawioną przez prezydencję. Minister Tsaftaris stwierdził, że „teraz mamy mandat, żeby negocjować z Parlamentem Europejskim. Mamy nadzieję, że wkrótce będziemy w stanie przyjąć wniosek w pierwszym czytaniu przed końcem kadencji obecnego parlamentu.”
Rolnictwo ekologiczne
Ministrowie wysłuchali informacji Komisji na temat wniosku w sprawie przeglądu ram prawnych produkcji ekologicznej i rolnictwa w Europie. Wniosek uznaje, że obecna polityka UE w sprawie produkcji ekologicznej zawiera wady, takie jak skomplikowane i niejasne przepisy lub braki w systemie kontroli.
Oznaczenie pochodzenia mięsa
Rada omówiła sprawozdanie Komisji w sprawie możliwości wprowadzenia obowiązkowego oznaczania pochodzenia mięsa wykorzystywanego, jako składnik. Raport oferuje różne scenariusze, ale Przewodniczący Rady zauważył, że ” stanowiska państw członkowskich w tej kwestii są nadal rozbieżne na tym etapie.”
B. Szczegółowe informacje
B.1. Działania informacyjne i promocyjne dotyczące produktów rolnych
Ministrowie rolnictwa UE osiągnęli porozumienie polityczne w sprawie wniosku Komisji UE w sprawie zmiany polityki w zakresie promowania żywności w UE w kraju i za granicą, dzięki temu, że większość państw członkowskich poparła kompromis Greckiej Prezydencji.
Przed spotkaniem, istniały różnice w kwestii współfinansowania i zaangażowania państw członkowskich
w proces selekcji.
Dzięki porozumieniu politycznemu, które osiągnięto 24 kwietnia, wkład finansowy UE do programów powinien być, „co najmniej 75% wydatków kwalifikacji” i co najmniej 85% ” w przypadku sytuacji kryzysowych, bez rozróżnienia na proste i multiprogramy.
Wyższe stawki współfinansowania mają na celu zmniejszenia obciążenia MŚP w dostępie do takich inicjatyw. Współfinansowania krajowe nie powinno być dozwolone.
Zaangażowanie państw członkowskich w procesie preselekcji powinno być ograniczone. Państwa członkowskie powinny odgrywać aktywną rolę w pomaganiu wnioskodawcy i udzielaniu pomocy technicznej na etapie przygotowywania wniosków.
Po złożeniu do Komisji Europejskiej, wnioski te będą musiały być oceniane na poziomie UE przez niezależnych ekspertów, ale państwa członkowskie byłyby odpowiednio informowane. Takie podejście jest również zgodne
z rozporządzeniem finansowym, które nie pozwala na formalne zaangażowanie państw członkowskich w wyborze programów.
Dalsza dyskusja będzie dotyczyła produktów uprawnionych, w tym wina i ryb. Większość delegacji zgodziła się, że oba powinny kwalifikować się do udziału w kampaniach. Komisja Europejska pragnie uniknąć nakładania się
z Jednolitą Wspólną Polityką Rolną (The Single Common Market Organisation), gdzie np. wino jest promowane w ramach sektorowych programów promocyjnych.
Polityczne porozumienie otwiera drogę do porozumienia w pierwszym czytaniu w Parlamencie Europejskim przed końcem kadencji. Specjalny Komitet ds. Rolnictwa ( SCA) został zaproszony do zbadania zaproponowanych poprawek i przekazania prezydencji mandatu do negocjacji z Parlamentem Europejskim.
Trójstronne negocjacje odbyły się 26 marca i 31 marca.
W załączeniu kompromis, jaki grecka prezydencja proponowała przed zmianami technicznymi, ustalonymi przez SCA, który spotkał się w poniedziałek 24 marca.
B.2. Nowy wniosek dot. rolnictwa ekologicznego
Komisja Europejska przedstawiła ministrom wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych.
Propozycja, która została przyjęta w poniedziałek 24 marca, przyznaje, że obecna polityka UE w sprawie produkcji ekologicznej zawiera wady ( złożone i niejasne przepisy legislacyjne, braki w systemie kontroli oraz
w systemie handlu, znacznego obciążenia administracyjnego, brak szans dla producentów z UE).
Główne elementy propozycji nowej Komisji są następujące:
– Przepisy dotyczące produkcji powinny być zharmonizowane poprzez usunięcie wyjątków, z wyjątkiem bardzo szczególnych warunków;
– Składniki stosowane w składzie organicznych produktów przetworzonych muszą być wyłącznie organiczny;
– Producenci organiczni inni niż rolnicy lub podmioty produkujące wodorosty i akwakulturę ( z wyjątkiem mikroprzedsiębiorstw) zobowiązani są do opracowania systemu dla poprawy ich oddziaływania na środowisko;
-System sterowania powinien być zintegrowany w jednym akcie prawnym (propozycja Komisji UE dotyczący rozporządzenia w sprawie kontroli urzędowych);
-Powinno wprowadzić się system certyfikacji grupowej dla drobnych rolników w UE;
-W celu zwiększenia możliwości śledzenia i zapobiegania nadużyciom winny być wprowadzane szczegółowe przepisy
-System handlu powinien być przystosowany. Należy zachować możliwość umów równoważności z państwami trzecimi.
Dyskusje będą kontynuowane podczas prezydencji greckiej i włoskiej podczas kilku zaplanowanych w ciągu najbliższych tygodni spotkań grupy roboczej do zbadania wniosku legislacyjnego.
B.3. Raport w sprawie oznaczania pochodzenia mięsa
Komisja Europejska przedstawiła ministrom sprawozdanie na temat możliwości rozszerzenia obowiązkowego oznaczania pochodzenia na wszystkie mięsa wykorzystywane, jako składnik.
Raport został opublikowany w grudniu ubiegłego roku.
Raport waży potrzebę konsumentów bycia informowanymi i możliwości wprowadzenia obowiązkowego oznaczania pochodzenia oraz zawiera analizę kosztów i korzyści, w tym wpływu na jednolity rynek oraz handel międzynarodowy.
Raport ocenia trzy scenariusze:
a) Utrzymanie oznaczania pochodzenia na zasadzie dobrowolności (status quo);
b) wprowadzenie obowiązkowego oznaczania: UE/spoza UE lub oznaczenia UE/określone państwo trzecie (np. Brazylia);
c) wprowadzenie obowiązkowego oznakowania, wskazującego konkretne państwo członkowskie UE lub określony kraj trzeci.
Poniżej kilka najważniejszych głosów:
• Niemcy (DE) – Brak powodów do wprowadzenia obowiązkowych zasad dla składników mięsnych. DE przypomina potrzebę równowagi między kosztami i informacją. Ze względu na konsumentów UE właściwe byłoby podejście opierające się na dobrowolności. DE zakwestionowały również podejście Komisji w kwestii powiązania między informacją dla konsumentów i bezpieczeństwem/identyfikowalnością;
• SWE – Wzywają do informowania o kraju pochodzenia { opcja C);
• BE – Za wcześnie na dalszych obowiązkowych środków legislacyjnych – zadzwoń do pierwszej oceny realizacji nowego rozporządzenia UE 1169/2011 i aktami wykonawczymi, wynikające z niego;
4
• UK – popiera postulat informowania konsumentów, ale chce uniknąć podniesienia kosztów dla producentów,
a zatem dobrym przykładem są dobrowolne programy zatwierdzone przez sprzedawców, nie ma potrzeby realizowania dalszych obowiązkowych działań. Analizując sprawozdanie Komisji wydaje się, że brak systemu jest uzasadniony. Oznaczania kraju pochodzenia nie ma nic wspólnego z bezpieczeństwem żywności i / lub oszustwami;
• FR – Silne poparcie obowiązkowego systemu { opcja c)} – status quo nie jest możliwe, konieczne jest odzyskanie zaufania konsumentów – popyt na żywność nie jest napędzana tylko przez niską cenę – dodatkowe koszty na śledzenia i etykietowanie nie przekroczą 5%;
• NL – przejrzystość jest ważna, ale szczegóły techniczne mogą nakładać ograniczenia, konieczna jest ostrożna refleksja;
• Malta – wskazanie pochodzenie mięsa wykorzystywanego, jako składnik jest ważne dla przywrócenia zaufania konsumentów – poparcie dla opcji c);
• FI – opcja „UE/spoza UE” jest niewystarczająca, należy wprowadzić oznakowanie mięsa, jako składnika, ( jeśli to możliwe);
• Irlandia – Obowiązkowe wskazanie mięsa wykorzystywanego, jako składnik może być kosztowne, może mieć wpływ na konkurencyjność podmiotów gospodarczych.
• Luksemburg – jest przeciwko wskazaniu pochodzenia mięsa, jako składnika, bo będzie to mieć wpływ na rynek wewnętrzny i wzrost cen dla konsumentów;
• HR ( Chorwacja) – wsparcie w punkcie b;
• ES – Brak poparcia dla obowiązkowego do mięsa substancji – negatywny wpływ na konkurencyjność podmiotów i koszty;
• CZ – Wsparcie dla dobrowolnego wskazania pochodzenia;
• RO – Brak poparcia ze względu na spodziewany wzrost kosztów związanych z oznaczania pochodzenia. Przeciwko opcji C);
• Słowenia – zaprasza do dalszego analizowania kosztów;
• IT – Tradycyjnie na rzecz obowiązkowego pochodzenia, ale wzywa do dalszych badań szacowanych kosztów;
• LV – Podkreśla znaczenia debaty, gotowa do wsparcia zrównoważonego rozwiązania;
• SK – popiera scenariusz C);
• EE – Zaproszenie do dalszej oceny zrównoważonych opcji;
• AT – popiera scenariusz b) / c).
Komisarz UE podsumował:
Obowiązkowy system etykietowania nie ma związku z bezpieczeństwem żywnościowym lub zapobieganiem przestępstwom;
Obowiązkowe etykietowanie jest tylko informacją dla konsumentów;
Obowiązkowy system podniesie koszty kontroli, skutkując zmniejszeniem liczby kontroli produktów żywnościowych i zwiększeniem ryzyko oszustw, zakłócając funkcjonowanie wspólnego rynku, zwiększając zarazem obciążenia administracyjne MŚP;
Obowiązkowe znakowanie nie ma związku z ubiegłorocznym skandalem końskim.
Raport będzie dalej zbadany przez organy przygotowawcze Rady. Grecka prezydencja zwoła grupę roboczą.