Polski sektor drobiarski po raz kolejny mierzy się z niebezpieczeństwem wysoce zjadliwej grypy ptaków (HPAI), podtypu H5N8. Obecność dobrze znanego już w Polsce wirusa typu A, który wywołuje influenzę ptaków, potwierdzono w północno zachodniej części kraju. To moment, w którym szczególnie istotne są staranne działania bioasekuracyjne na fermach drobiu, aby zabezpieczyć gospodarstwa przed ryzykiem infekcji. Wirus ptasiej grypy jest wirusem osłonowym typu RNA i jest wrażliwy na działanie wybranych substancji chemicznych, temperaturę, odczyn pH i niską wilgotność otaczającego środowiska. Przygotowując plan bioasekuracji należy mieć to na uwadze, wybierając środki najskuteczniej minimalizujące ryzyko przeniknięcia wirusa do gospodarstwa.
W pierwszej kolejności należy zadbać o program czyszczenia i dezynfekcji obiektów inwentarskich wewnątrz, wyposażenia oraz terenu otaczającego obiekty. Program powinien uwzględniać także sytuacje nadzwyczajnego zagrożenia epidemią, które przewidują zastosowanie substancji aktywnych wyjątkowo skutecznych wobec wirusów typu A, nie stosowanych zwyczajowo. Wysoką skuteczność mają preparaty na bazie związków amfoterycznych, które nie są jednak powszechnie stosowane. Przykładem środka o wyjątkowej efektywności może być ClearKlens Tego 2000 z potwierdzoną skutecznością biobójczą w stosunku do wirusa ptasiej grypy już w stężeniu 0,75%, również w warunkach brudnych.
Kolejnym punktem krytycznym są maty oraz niecki dezynfekcyjne, które chronią obiekt przed zagrożeniem przenoszonym na kołach i butach. One również muszą być objęte planem zabiegów higienicznych, przy czym należy pamiętać, że wszystkie substancje chemiczne mogą się z czasem dezaktywować np. w wyniku wnoszonych zabrudzeń czy utlenienia się substancji aktywnych. Regularne czyszczenie i wymiana środka dezynfekcyjnego jest warunkiem ochrony stada przed niebezpiecznymi mikrobami. Środkiem, który doskonale się nadaje do zastosowania w nieckach oraz matach ochronnych jest Delladet na bazie nieutleniających soli. W połączeniu z substancjami o właściwościach myjących gwarantuje pełną skuteczność biobójczą na wirusy typu A już w stężeniu roztworu 1%. Brak właściwości utleniających sprawia, że jest bezpieczny dla butów i karoserii samochodów.
Rzetelne wykonywanie procesów czyszczenia, dezynfekcji i odpoczynku obiektów inwentarskich po każdej zakończonej produkcji jest bardzo istotne. Wysoka wilgotność i niska temperatura wydłużają okres aktywności wirusa ptasiej grypy, który może przetrwać w odchodach zainfekowanych ptaków nawet do trzech miesięcy. Czystość wizualna powierzchni po myciu, jeszcze przed dezynfekcją chemiczną jest konieczna dla skuteczności dezynfekcji, ze względu na możliwości przetrwania mikrobów pod warstwami zabrudzenia i ryzyko, że wydostaną się z czasem i zainfekują zdrowe ptaki podczas kolejnego tuczu. Środek dezynfekujący w stężeniu podanym przez producenta należy nakładać dopiero na absolutnie czyste powierzchnie. Bezwzględnie należy pamiętać, że obniżanie dawki nie przyniesie pełnej dezynfekcji, co więcej, może spowodować uodparnianie się mikroorganizmów na substancje dezynfekujące. W efekcie kolejne zabiegi, nawet kiedy już dawka będzie właściwa, mogą okazać się nieskuteczne. Dezynfekcję chemiczną w obiekcie który został wcześniej skutecznie wymyty warto wykonać środkiem z szerokim spektrum dobrze dobranych substancji aktywnych, jak na przykład Viragri Plus, który zapewnia pełną skuteczność w stosunku do wirusa ptasiej grypy w minimalnym stężeniu roztworu roboczego 0,5%.
Należyta dbałość w przestrzeganiu procedur sanitarnych na każdym etapie produkcji drobiarskiej, a szczególnie tej zintensyfikowanej jest niezbędna, a zaniedbania są najczęstszą przyczyną występowania jednostek chorobowych. Procedury mycia powinny być przygotowane przez specjalistów, którzy mają świadomość wszystkich potencjalnych zagrożeń na fermie czy zakładzie. Odpowiednio dobrane preparaty czyszczące i dezynfekujące muszą gwarantować powtarzalność skuteczności procesu. Czyszczenie i dezynfekcja są kluczową częścią bioasekuracji, czyli zespołu działań mających na celu zminimalizowanie ryzyka wprowadzenia i szerzenia się czynników patogennych na fermie. Jednak wprowadzanie procedur bywa wciąż przedmiotem dyskusji, jako często jeszcze niedoceniany element produkcji drobiarskiej.