Główny Urząd Statystyczny przygotował analizę Produkcja i handel zagraniczny produktami rolnymi w 2019 roku, dotyczącą produkcji rolnej w powiązaniu z danymi z zakresu handlu zagranicznego produktami rolnymi. Opracowanie zawiera wyniki produkcji roślinnej i zwierzęcej (w ujęciu wartościowym i ilościowym), import i eksport niektórych produktów rolnych (w ujęciu wartościowym) według nomenklatur CN, SITC oraz grup krajów, a także spożycie podstawowych artykułów konsumpcyjnych.
Dokument zawiera także analizę światowej produkcji mięsa, której fragmenty publikujemy poniżej.
W światowej produkcji mięsa od 2000 r. obserwowany jest stały trend wzrostowy.
W skali dwudziestolecia produkcja mięsa wzrosła o 45%. Według danych FAO globalna produkcja mięsa w 2019 r. zmniejszyła się w ciągu 12 miesięcy o 1% i wyniosła 338,8 mln t (w ekwiwalencie wagowym tusz).
Ograniczenie produkcji było wynikiem spadku światowej produkcji wieprzowiny (o 9,2%) na skutek redukcji stad trzody chlewnej w Azji Wschodniej (przede wszystkim w Chinach) w wyniku rozprzestrzeniania ASF. W odpowiedzi na spadek produkcji wieprzowiny, kluczowi producenci mięsa zwiększyli produkcję gatunków mięs wymagających krótszego cyklu produkcyjnego, tj. przede wszystkim mięsa drobiowego.
Znaczny wzrost produkcji mięsa odnotowano w USA i Brazylii (po ok. 3%), Kanadzie (3,8%) i Argentynie (3,1%). Pomimo wzrostu produkcji w USA ekspansję eksportową mięsa z tego kraju osłabiły w znacznym stopniu spory handlowe. W UE całkowita produkcja mięsa wzrosła w mniejszym stopniu, m.in. z uwagi na spadek produkcji wołowiny.
W 2019 r. średnie ceny mięsa (wyliczone na podstawie wskaźnika cen mięsa FAO) były
o 5,6% wyższe niż przed rokiem. Największy wzrost cen odnotowano w przypadku mięsa wieprzowego, w szczególności mrożonego, ze względu na gwałtowny wzrost popytu na to mięso w Chinach.
W 2019 r. globalny eksport mięsa wzrósł o 6,8% do 36 mln ton, przy czym największy wzrost odnotowano w przypadku mięsa wieprzowego, a następnie wołowego
i drobiowego. W wyniku kryzysu na chińskim rynku wieprzowiny wynikającym z redukcji stad świń spowodowanej rozprzestrzenianiem się ASF, Chiny zaimportowały ok. 37% więcej mięsa niż rok wcześniej. Niektórzy importerzy ograniczali przywóz mięsa wieprzowego w obawie o bezpieczeństwo konsumentów związane z występowaniem ASF, zwiększając jednocześnie krajową produkcję.
Według danych USDA pogłowie bydła na świecie wyniosło 983,3 mln szt., z czego największe stada utrzymywane były w Indiach (30,7% pogłowia bydła) oraz Brazylii (24,2%). Światowa produkcja wołowiny i cielęciny w 2019 r. wyniosła łącznie
w ekwiwalencie masy tuszy – 61,6 mln ton. Do czołowych producentów wołowiny
i cielęciny zalicza się: USA (12,4 mln t), Brazylię (10,2 mln t), UE (7,9 mln t) oraz Chiny (6,7 mln t).
Światowy eksport mięsa wołowego wyniósł 10,9 mln t, a liderami w eksporcie były: Brazylia, Australia, Indie, USA (z udziałami w eksporcie ogółem odpowiednio: 21,2%, 16,0%, 13,7% i 12,6%). Światowy import wołowiny osiągnął 8,8 mln t, przy czym do czołowych odbiorców zalicza się Chiny i USA (z udziałem w imporcie odpowiednio 24,7%
i 15,7%).
Warunki suszowe występujące w Europie od sezonu letniego w 2018 r. wpływały na ograniczenie produkcji pasz i w konsekwencji doprowadziły do spadku pogłowia bydła mlecznego i mięsnego w UE. Według danych Eurostat pogłowie bydła w UE zmniejszyło się o 1,5% i wyniosło 71,2 mln szt. Największy spadek odnotowano w grupie wiekowej 1–2 lata – w stosunku do 2018 r. o 3 p.proc. W grupie użytkowej krów mlecznych, pomimo relatywnie wysokich cen mleka, odnotowano spadek pogłowia na poziomie
1,6 p.proc.
W niektórych krajach UE (Niemcy i Holandia) na redukcję pogłowia krów wpłynął również wzrost kosztów produkcji mleka związany z zaostrzeniem przepisów ochrony środowiska, np. z programem redukcji fosforanów. W Irlandii czynnikiem ryzyka dla rozwoju produkcji mleka był Brexit.
W 2019 r. unijny eksport wołowiny i zwierząt żywych pozostał na poziomie zbliżonym do roku poprzedniego i wyniósł 700 tys. t. W tym sektorze głównymi odbiorcami wołowiny były takie kraje jak Izrael (7,1% eksportu unijnego), Hong Kong (6,7%) oraz Ghana (5,6%).
W wymianie między krajami UE odnotowano istotny spadek eksportu zwierząt żywych do Turcji, co może wpłynąć na zamierzenia producentów i zmniejszenie produkcji w sektorze wołowiny, przede wszystkim w państwach Europy Południowo-Wschodniej i w Hiszpanii. Dochód UE z eksportu wołowiny i zwierząt żywych wynosił w 2019 r. 140 mln EUR.
Import wołowiny i zwierząt żywych na rynki UE w 2019 r. zmniejszył się w porównaniu
z rokiem poprzednim o 3 p. proc. i wynosił 279 tys. ton. Głównymi dostawcami wołowiny na rynek unijny są kraje Ameryki Południowej, tj. Brazylia (35,7% importu), Argentyna (25,3%) oraz Urugwaj (14,5%).
Na podstawie statystyk USDA w 2019 r. światowe pogłowie trzody chlewnej wyniosło 768 mln szt., z tego największe stada utrzymywane były w Chinach (55,7% pogłowia trzody) oraz UE (19,3%). Światową produkcję wieprzowiny w ekwiwalencie masy tuszy oszacowano na 102 mln t (mniej o 9,7% w stosunku do 2018 r.). Liderami w tym sektorze produkcji, podobnie jak w przypadku pogłowia, były Chiny i UE (odpowiednio 42,6 mln t i ok. 24 mln t).
Całkowity eksport mięsa wieprzowego wyniósł 9,4 mln t. Do głównych eksporterów tego gatunku mięsa zalicza się UE, USA i Kanadę (z udziałami odpowiednio ok. 38%, 30,7% oraz 13,8%).
Światowy import wieprzowiny osiągnął 8,4 mln t, a czołowymi odbiorcami były Chiny
i Japonia z udziałem w imporcie ogółem odpowiednio ok. 29% oraz 17,7%.
Obecnie na sektor produkcji świń w krajach UE wpływa zwiększony popyt na wieprzowinę ze strony Chin, jak również obniżające się ceny pasz związane m.in. z importem kukurydzy z Ukrainy. DG AGRI przewiduje, że wspierana tymi warunkami unijna produkcja i eksport osiągną nowe rekordy w kolejnych latach. Dalsza ekspansja tej branży może być jednak ograniczona w związku z obowiązkiem przestrzegania przepisów środowiskowych.
Do czynników wpływających na wyhamowanie rozwoju produkcji wieprzowiny należy również zaliczyć obserwowany w ubiegłych latach spadek pogłowia loch w niektórych krajach UE oraz rozwój choroby ASF w Europie Środkowo-Wschodniej. Według danych DG AGRI w 2019 r. z UE wywieziono 4,6 mln t mięsa wieprzowego i przetworów
(o 20,5% więcej niż przed rokiem). Najważniejszymi odbiorcami wieprzowiny były Chiny (50,5%) i Japonia (9,9%). Do państw UE wieprzowina sprowadzana jest przede wszystkim ze Szwajcarii (ok. 51%). Wolumen przywozu wieprzowiny do państw UE jest symboliczny i wynosił w 2019 r. ok. 37 tys. ton.
Według danych COMEXT unijny export wieprzowiny wygenerował w okresie styczeń-sierpień 2019 przychody w wysokości 5,6 mld EUR.
Światowa produkcja mięsa drobiowego w ekwiwalencie masy tuszy w 2019 r. wyniosła łącznie 99,3 mln ton. Do czołowych producentów w tym sektorze zaliczały się USA
(19,9 mln t), Brazylia (13,7 mln t), UE (12,6 mln t) oraz Chiny (13,8 mln t). Całkowity eksport mięsa drobiowego wyniósł 11,8 mln t.
Liderami w eksporcie tego gatunku mięsa były Brazylia, USA i UE (z udziałami odpowiednio 32,0%, 27,5% i 13,0%). Światowy import mięsa drobiowego osiągnął
9,8 mln t, a czołowymi odbiorcami drobiu były Japonia i Meksyk (z udziałem odpowiednio ok. 11% i ok. 9%).
Według danych Eurostat eksport unijny produktów drobiowych wyniósł w 2019 roku
1 184 tys. t (w masie tusz) i w porównaniu do 2018 r. zwiększył się o 17,7%. Głównymi odbiorcami tych produktów spoza UE były Ukraina (112,3 tys. t), Ghana (122,5 tys. t) oraz Filipiny (136,5 tys. t).
W omawianym roku import drobiu do państw UE wyniósł (w masie tusz) 415,4 tys. ton, co oznacza spadek w stosunku do 2018 r. o 10,8%. Drób importowany był do UE głównie z Tajlandii (124,2 tys. t) i z Brazylii (166 tys.t).
Cała analiza do pobrania jest pod linkiem: